Yogalab

Een vraag die we heel vaak krijgen:
“Wat is dat nu eigenlijk, “yogalab”?“

It’s a loooooong story! En daarom schreef ik er een blog over, voor als je zin hebt in die loooooong story!

Bijna 10 jaar geleden werd PLOOY – dat toen bij gebrek aan betere naam nog Kevin & Noé Yoga Life heette – geboren.

Na onze initiële Ashtanga Yoga Teacher Training in Antwerpen (waar wij – Kevin & Noé – elkaar ook leerden kennen) kriebelde het uiteraard om onze kennis te beginnen delen. Maar we voelden ons nog te onervaren om aan onze missie te beginnen en dus trokken we eerst nog naar Bali waar we onze kennis in het Ashtanga Yoga Research Center verder verdiepten. Daar werden in tegenstelling tot in onze initiële opleiding in Antwerpen geen groepslessen – “led class” noemen ze dat in de Ashtanga wereld – gegeven, maar deden we een maand lang elke ochtend een “mysore class” of “self practice”.

Als je “self practice” hoort (of leest), zou je denken dat je zelf zomaar wat dingen begint te verzinnen en doen, maar niets is minder waar.

In een mysore class, leer je, 1-op-1 van je leraar, houding per houding van de Ashtanga yogareeks aan. Het is echter geen privéles, want in de shala – de oefenruimte – zijn nog andere studenten aan het werk, elk op zijn/haar eigen tempo tot zijn/haar “eindpunt” in de reeks, waar er dan door de leraar beslist wordt of het tijd is om een nieuwe houding aan te leren of of het geleerde nog een tijdje “geïntegreerd” dient te worden. Uiteraard wordt ook het inoefenen van iedereen gesuperviseerd door de leraar en bijgestuurd waar nodig. Zo blijf je je practice verbeteren.

Enerzijds was dat héél interessant, want je krijgt zoveel meer uitleg bij elke houding dan in een led class, anderzijds was het ook super frustrerend, want we waren gewoon van de hele reeks te beoefenen en plots werd dat helemaal van 0 terug opgebouwd. Maar dan wel “beter”. Een beetje zoals een huis renoveren, je practice “renoveren”. Ik bedacht me toen dat ik het persoonlijk veel fijner gevonden zou hebben de practice meteen zo – stap voor stap – aan te leren (het huis ineens “tegoei” bouwen dus) en dus kwam ik na een intensieve maand bijleren in Bali terug naar België met het idee “zo wil ik ook les geven”. (Kevin maakte nog een omweg langs Australië.)

Ik begon op eigen houtje les te geven in Bilzen, Kevin gaf na zijn terugkeer les in een grote studio in Antwerpen, maar het idee om samen iets te doen met onze yoga-kennis bleef kriebelen en toen er in Hasselt een leuk pand op ons pad kwam (boven de oude “Le Pain Quotidien” op de Havermarkt was dat), waagden we de sprong en begonnen we vol goede moed en met heel veel passie les te geven. We gaven toen alleen Ashtanga Yoga maar je kon kiezen om dat te volgen als groepsles aka led class dus en/of als mysore class. Die naam komt trouwens van de Indische stad Mysore, de bakermat van Ashtanga Yoga.

Wat was me dat een reality check! Oh boy hoe naïef waren we! Begrijp me niet verkeerd! Ashtanga Yoga is een gewéldige practice die ik diep in m’n hart draag en die me intussen al een 15-tal jaar houvast biedt in het leven! Maar al snel bleek dat er toch ook wel serieuze “hiaten” in deze aanpak zaten. Als iets in je lichaam niet optimaal functioneert en je doet keer op keer een oefening op die ene manier zoals ze in Ashtanga Yoga benaderd wordt en die is net niet optimaal voor het stukje dat niet goed functioneert in je lichaam, dan kan je blijven doen wat ergens in een boek geschreven staat of door een of andere guru gepredikt wordt tot je erbij neervalt, dat stukje wat niet goed functioneert, gaat niet verbeteren. Nog erger, met wat pech ga je jezelf overbelasten en raak je gekwetst. We liepen dus meer dan eens tegen een muur van mensen die we heel graag wilden helpen, maar waarbij dé klassieke Ashtanga Yoga quote “practice and all is coming” absoluut niet bleek te gelden!

Door een of andere magische interventie via een bijzonder persoon op Instagram die zichzelf de Yoga Sex Rock God noemde – nee dit is geen grap! – kwamen we in contact met de Canadese Cecily Milne die de komende 5 jaar onze mentor zou worden. Ze kwam ook uit een klassieke Ashtanga achtergrond, was ook vol goeie moed beginnen lesgeven en was zich dan net zoals ons heel veel vragen beginnen stellen. Ze had onder invloed van kennis uit tal van bewegingsmodaliteiten een heel systeem ontwikkeld “Yoga Detour” om yoga vanuit de functionaliteit van het lichaam te benaderen. Yoga, helemaal prima, maar waar je lichaam de vaardigheden mist om de yogapose die je wil doen tot een goed “einde” te brengen, neem je een omweg of “detour” langs meer therapeutische oefeningen die je lichaam de ontbrekende vaardigheid (opnieuw) aanleren – of de weg wijzen zoals in een omleiding – om dán met een lichaam dat “klaar” is, terug te keren naar de houding die je initieel wou doen. BAM! Dat was alles wat we zochten. Onze aanpak veranderde drastisch en we hadden gevonden wat we van in het begin wilden delen: mensen écht helpen zich beter te voelen in hun lichaam en onlosmakelijk daarmee verbonden hun geest.

We leerden mensen dus nog steeds houding per houding de Ashtanga yogareeks aan, maar van zodra we merkten dat hun lichaam iets niet oppikte na een paar keer, verlieten we het betreden paadje en gingen we hun lichaam én hun brein nieuwe input voorschotelen tot de connectie gelegd was om dan die nieuwe kennis te integreren als we terug keerden naar de houding waarop we initieel waren vastgelopen. Wij blij met wat we konden bieden, onze yogi’s blij met de vooruitgang die ze boekten. Alleen wrong de naam van die les een beetje. Het was alles behalve een klassieke “mysore class” geworden. Het was eerder een grote experimentele zone geworden waarin we samen met onze leerlingen sessie na sessie op zoek gingen naar de magische oplossing voor hun “obstakel” op de weg. Een soort van labo waar we samen aan research deden (en nog steeds doen). En zo werd ons “Yogalab” een feit. Ashtanga Yoga Mysore Class, maar dan tig keer zinvoller. 

Op termijn begonnen we naast de Ashtanga yogareeks ook met een andere zachtere yogareeks te werken in het Yogalab, voor mensen die herstellende zijn van een ziekte, burn-out of gewoon al lange tijd niet meer gesport hebben en graag rustig opbouwen. En intussen hebben we een heel scala aan oefenreeksen om in het Yogalab mee te komen werken. Je basiskracht verbeteren, een oefenreeks voor een sterkere nek zodat je minder vaak last hebt van nekpijn of eentje voor de lage rug. Een reeks stretches als je lichaam echt zachtheid nodig heeft. Je reeks aanpassen aan een bijzondere situatie in je leven: een zwangerschap, een operatie, een breuk, … We overleggen waar nodig ook heel graag met de arts of kiné die je behandelt, zo werken we allemaal samen aan een optimale jij.

En zo is ons Yogalab echt een heel uniek, maar ook heel waardevol iets geworden, waar we heel trots op zijn.

En net omdat het zo bijzonder is, is het niet in 1 zin samen te vatten, tenzij dan deze: yoga leren, op de best mogelijke manier!

Stap voor stap opbouwen, helemaal op maat, niveau en tempo van jouw lichaam. En als je je lichaam dáár ontmoet én je oefent wat geoefend moet worden, dán kan je inderdaad zeggen: “all is coming”.

Zin om ook in het Yogalab in te stappen? Stuur ons gerust een berichtje! We helpen je heel graag jouw pad te ontdekken.

Veel liefs,

Noé